Wreszcie zabrałeś się do pisania. Nawet sprawnie ci idzie. Herbatka pod ręką, spokojna muzyczka w tle. Aż tu nagle ktoś puka, dzwoni, woła! Co wtedy? Co najlepiej zrobić, gdy ktoś lub coś przeszkadza ci w pisaniu?
Większość porad odnoszących się do naszej podatności na rozpraszacze, koncentruje się na tym, jak minimalizować ich wpływ na naszą pracę. Ciekawe informacje na ten temat znajdziesz m.in. w tym i tym artykule. Dążenie do osiągnięcia stanu, w którym nikt i nic ci nie przeszkadza, jest jednak w pewnym stopniu złudne. Nigdy bowiem nie mamy całkowitej kontroli nad naszym otoczeniem. Nawet kiedy piszemy we własnym, cichym mieszkaniu, ktoś za ścianą lub na ulicy może wydawać nieoczekiwanie głośne dźwięki i zwyczajnie nas rozpraszać.
Dlatego też bardzo podobna mi się podejście Stephena B. Hearda. Potrafi on zawsze celnie ująć to, z czym borykamy się podczas pisania. Na temat przerywania procesu pisania oczywiście też napisał coś wspaniałego:
Nierealistycznym jest myśleć, że nic ci nie przerwie. Życie tak robi.
STEPHEN B. HEARD, THE SCIENTIST’S GUIDE TO WRITING. HOW TO WRITE MORE EASILY AND EFFECTIVELY THROUGHOUT YOUR SCIENTIFIC CAREER, PRINCETON 2016, S. 48.
Życie tak robi, przedmioty i ludzie wokół nas tak robią. Pisząc, musimy być przygotowani na to, że z dużą dozą prawdopodobieństwa ktoś lub coś nam przeszkodzi. I to przygotowani nie tylko mentalnie, ale również strategicznie!
Typowa (błędna) reakcja
Cytowany wyżej Heard radzi, że należy zapomnieć o standardowej reakcji polegającej na tym, że zanim wstaniemy odebrać telefon lub otworzyć drzwi, szybko kończymy daną myśl. Nie powinniśmy też pisać zdania albo akapitu do końca, wołając „poczekaj!” albo „za chwilę!” do osoby, która nam przerwała.
To błąd! Dlaczego? Bo w takim momencie nie dokończysz tego zdania lub akapitu dobrze. Już ci przerwano – koniec!
Co możesz w takim razie zrobić, gdy przerwano ci pisanie?
Możesz zrobić kilka rzeczy.
– Napisz swoją myśl do końca, jednak nie w postaci pełnego zdania, ale np. jednego słowa lub hasła. To, co chciałeś napisać może magicznie wyparować kiedy już wstaniesz od pracy. Dlatego nie pozbywaj się całkiem tej myśli. Zostaw sobie w tekście jakiś znak, że ona była i była (być może) dobra. Nie sil się jednak na jej ładne sformułowanie – nie uda ci się, bo już ci przerwano i musisz np. wstać i coś załatwić. W moim przypadku taka notatka do mnie samej zwykle zaczynała się słowami: „tu będzie o …”. Pamiętaj, że tej notatki nikt później nie będzie widział, może ona wyglądać zupełnie dowolnie!
– Wypisz luźne słowa, które miałeś w głowie, zanim ci przerwano. Może np. przyszło ci do głowy jakieś znakomite i bardzo profesjonalne sformułowanie, które właśnie chciałeś umieścić w tekście? Albo przypomniało ci się, że w tym miejscu idealnie będzie pasował cytat konkretnego autora? Napisz to profesjonalne sformułowanie albo nazwisko autora. I tyle. Wstań i załatw to, co musisz. Po powrocie do komputera będzie na ciebie czekać odpowiednia wskazówka.
– Nagraj swoją myśl w formie audio. Ta porada sprawdzi się, kiedy wiesz, że przerwano ci na dłużej i jest szansa, że krótka wskazówka w tekście może okazać się za słaba, aby wrócić do odpowiedniego flow. Może przyszedł ci akurat do głowy pomysł na zupełnie nowy akapit lub podrozdział? Włącz nagrywanie audio w telefonie i szybko powiedz sam do siebie co przyszło ci do głowy.
Zostaw sobie wskazówkę
Jak widzisz, kluczem do powrotu do nurtu myśli, które miałeś w głowie zanim ci przerwano, jest pozostawienie sobie odpowiedniego znaku. Nie ma nic lepszego niż wskazówka czekająca na ciebie po powrocie do komputera.
Oczywiście, zanim opuścisz stanowisko pracy, żeby zająć się tym, co ci przerwało, nie zapomnij zapisać dokumentu lub nagrania ze wskazówką!
PS. Interesują cię tricki usprawniające twój proces pisania? Być może zainteresuje cię ten artykuł, w którym zdradzam 5 kroków, od których zawsze zaczynam pracę nad tekstem naukowym.
